donderdag 26 maart 2015

Zo ver, maar toch dichtbij

Vandaag een update helemaal vanuit het verre Canada. Afgelopen dinsdag namen vriendlief en ik namelijk het vliegtuig richting Vancouver, want wij zijn mijn schoonzusje Kelly opzoeken! Hartstikke leuk natuurlijk, maar ondertussen had mam gewoon wel al haar vijfde chemo. Dit keer was ze nog sneller klaar, dan alle vorige keren. Dus nu heeft ze er nog maar eentje te gaan. Jippie!

 
Ook had mam deze week een afspraak in het UMC Utrecht om te praten over de verdere behandeling, want als ze straks klaar is met de chemo's staan er nog een aantal bestralingen op het programma. Hoogstwaarschijnlijk worden dat er 16, dus de auto mag weer 3 weken en 1 dag zijn vertrouwde route naar het ziekenhuis in Utrecht rijden. De arts had het erover om midden in mei te beginnen. Dat zou betekenen dat mam na de laatste chemo ruim een maand de tijd heeft om bij te komen. Hiervoor krijgt ze nog een CT-scan, zodat ze goed kunnen zien hoe het er nu van binnen uitziet.

Maar goed, nu loop ik wel een beetje op de zaken vooruit. Eerst moet mam weer door een aantal rottige dagen. Mam is een bikkel, dus ze slaat zich er wel doorheen (met een beetje hulp van papa en andere lieve mensen). Het is wel gek dat ik er nu niet in real life bij kan zijn, maar ik heb regelmatig contact met het thuisfront. Ook om ze mee te laten genieten van wat we hier in Canada allemaal zien en doen (hallo sneeuw!). Dit zorgt natuurlijk ook voor een beetje afleiding. Dus ook voor mijn trouwe en lieve lezers een little sneak peek van het mooie Canada:

Uitzicht vanuit onze hotelkamer om half 7 in de ochtend

Uitzichtje vanuit een restaurant op 1800 m hoogte






Tot volgende week!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten