Samen = niet alleen

Afgelopen week was toch een klein beetje spannend, want mam had een scan voor haar darmen. Dit moet ze elk half jaar om te zien of alles daar nog schoon is en elke keer is dat spannend. De uitslag kreeg mam gisteren, vandaar deze post op zaterdag.

Hé griepje waar ga je heen

Nee, mam is afgelopen zondag niet naar de carnavalsoptocht komen kijken. Ze heeft namelijk een griepje opgepikt en dat griepje heeft moeite met afstand nemen van haar. Ik vond het heel jammer dat ze er niet bij kon zijn. Opeens besefte ik mij ook weer heel duidelijk dat ze echt, echt ziek is. Niet zomaar iets wat met een beetje rusten en vitamientjes weer over is, maar iets ergs dat soms (gelukkig niet bij ons) alles verwoestend kan zijn.

 

Je bent een diamant

Zo, we zitten zo'n beetje over de helft met de chemo's. Kunnen we nu achterover leunen en uitpuffen? Nee, want die van afgelopen dinsdag (dit was de derde) hakte er behoorlijk in bij mam. Toen ik uit mijn werk kwam, trof ik een zielig vogeltje aan op de bank dat helemaal nergens meer zin en puf voor had. Ik maakte snel wat eten, maar ook dat ging er niet echt in (het kwam er ook niet uit hoor!). Om half 8 lag mam al in bed in de hoop dat het morgen toch iets beter zou zijn.

Fun stuff

Een avondje naar de musical Moeder, ik wil bij de revue in het Beatrix theater. Dat is wat we doen als moeders in d'r goede week zit en verder nergens aan denken. Hoppa!

 Gezelligheid met zijn viertjes <3