dinsdag 25 november 2014

Een vreemd soort opluchting

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: het gesprek begon inderdaad pas tegen half 11. Maakt verder helemaal niets uit hoor, want wij hebben ons prima vermaakt met koffie drinken, koekjes eten (die had ik nog over van mijn verjaardag) en een beetje mensen kijken. Maar goed, we kwamen natuurlijk niet naar het ziekenhuis om gezellig te koffieleuten. We were there for business. 

vrijdag 21 november 2014

Time goes by so slowly

Kanker hebben is ronduit kl*te weet ik uit zeer betrouwbare bron(nen), maar het wachten in die periode is misschien nog net wel een graadje erger. In september kregen we te horen dat mijn moeder borstkanker heeft en het is nu ver in november. Hoeveel wij al wel niet gewacht hebben in die tussentijd...

vrijdag 14 november 2014

Zon, zoenen, ziekenhuis

Het is nu 01.30 terwijl ik dit typ en ik ben bang dat het best een lang verhaal gaat worden. Menn, vandaag (14 november) was een rare dag. Zulke dagen moet je er niet te veel van hebben in je leven, dat is niet goed voor een mens. Na weken in een soort van niemandsland te hebben geleefd, was daar toch vrij ineens het moment van de operatie. Hét beginpunt van deze kankertrein die als een dolle rijdt en voorlopig nog niet lijkt te stoppen.

vrijdag 7 november 2014

W.W.O.Z.U. (Wat wij ondertussen zoal uitspoken)

Nog maar een week vanaf vandaag. Een week! Wat gaat de tijd snel, ook als je fulltime aan het wachten bent. In de tussentijd zitten we natuurlijk niet stil, want daar wordt de wachtperiode niet beter van. Dus zijn we deze week een paar dagen gaan uitwaaien op Texel. Ook hebben we ons te goed gedaan aan allerlei (Texelse) lekkernijen. Omnomnom.