dinsdag 25 november 2014

Een vreemd soort opluchting

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: het gesprek begon inderdaad pas tegen half 11. Maakt verder helemaal niets uit hoor, want wij hebben ons prima vermaakt met koffie drinken, koekjes eten (die had ik nog over van mijn verjaardag) en een beetje mensen kijken. Maar goed, we kwamen natuurlijk niet naar het ziekenhuis om gezellig te koffieleuten. We were there for business. 

Toen chirurg van O. tijd voor ons had, wond ie er geen doekjes om. Om te zorgen dat de kans heel klein is dat de borstkanker terugkomt en om de kans te vergroten dat mijn moeder nog minstens 80 (of 106,3 jaar) wordt, moet ze aan de chemotherapie. En voor de zekerheid wil de chirurg er ook nog een dosis bestralingen bij doen. Just in case... 

We hebben het nu over 6 chemokuren die om de 3 weken zullen plaatsvinden. Hopelijk mag ze hiermee na de kerstdagen starten, maar zoals van O. zei: "We moeten het plan nog even finetunen van de week." Hierna starten de bestralingen en dat zullen er ongeveer 15 tot 20 zijn. Kortom, wij zijn de komende 22 weken onder de pannen.

Dit alles geeft ons een vreemd soort opluchting. Eindelijk weten we meer voor de langetermijnplanning. Nog steeds zal het wachten zijn. Wanneer starten we precies? Hoe zal mijn moeder reageren op de chemo? Waar moeten we ons nog allemaal in verdiepen? Maar ergens is er toch een last van onze schouders gevallen. De komende tijd moeten we ervoor zorgen dat mams topfit aan dit hele gebeuren begint. Dus veel groenties, fruities en frisse buitenlucht. Stop haar dus liever geen snoepjes, chocola of wijn meer toe, dat is niet healthy ;-). 

Dank jullie wel voor alle lieve berichtjes, alle duimpjes die geduimd zijn en alle kaarsjes die gebrand zijn. Het is fijn om te weten dat zoveel mensen aan je denken <3. En volgende week komt de blog weer gewoon op vrijdag.
I told you so ;-)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten