Afgelopen week was toch een klein beetje spannend, want mam had een scan voor haar darmen. Dit moet ze elk half jaar om te zien of alles daar nog schoon is en elke keer is dat spannend. De uitslag kreeg mam gisteren, vandaar deze post op zaterdag.
Op dinsdag was de scan en gelukkig was mam weer helemaal opgeknapt van het griepje. Zo kon ze ook nog een beetje genieten van haar goede week. De scan ging prima. Daarna was het wachten op de uitslag. Die kreeg ze vrijdagochtend. Tegen een uurtje of half 11 ontving ik het verlossende smsje dat alles goed was. Pfoe!! We zijn er weer voor een half jaar van af. Als je er wat langer over nadenkt en in een 'wat als' - scenario zou bedenken dat de darmkanker wel terug zou zijn gekomen. Dat zou echt TE bizar voor woorden zijn. Ik weet dat mijn moeder een apart geval is, maar zo apart... Nou ja, thank god, was het dus allemaal goed.
Dinsdag staat chemo nummer 4 op de planning. Als maandag de bloedwaarden van moeders goed zijn dan gaat dinsdag gewoon door en zijn we weer een stapje dichterbij de finish. We moeten nog wel wat heuvels (bergjes) over, maar samen komen we er wel. Moeders staat nog steeds fier overeind, draagt haar pruik alsof het een kroon is en vergeet soms dat ze heel erg ziek is. Rock on, mam!
Op dinsdag was de scan en gelukkig was mam weer helemaal opgeknapt van het griepje. Zo kon ze ook nog een beetje genieten van haar goede week. De scan ging prima. Daarna was het wachten op de uitslag. Die kreeg ze vrijdagochtend. Tegen een uurtje of half 11 ontving ik het verlossende smsje dat alles goed was. Pfoe!! We zijn er weer voor een half jaar van af. Als je er wat langer over nadenkt en in een 'wat als' - scenario zou bedenken dat de darmkanker wel terug zou zijn gekomen. Dat zou echt TE bizar voor woorden zijn. Ik weet dat mijn moeder een apart geval is, maar zo apart... Nou ja, thank god, was het dus allemaal goed.
Dinsdag staat chemo nummer 4 op de planning. Als maandag de bloedwaarden van moeders goed zijn dan gaat dinsdag gewoon door en zijn we weer een stapje dichterbij de finish. We moeten nog wel wat heuvels (bergjes) over, maar samen komen we er wel. Moeders staat nog steeds fier overeind, draagt haar pruik alsof het een kroon is en vergeet soms dat ze heel erg ziek is. Rock on, mam!
Het is mooi om te lezen dat iemand er zo positief mee om kan gaan, maar ik snap de angst dat het misschien weer terug kan komen! Ieder geval heel veel sterkte! (:
BeantwoordenVerwijderen