Deze keer maar een kort berichtje, want er is niet zoveel te melden. Gelukkig. Deze week kregen we de uitslag van de mri-scan en had moeders een gesprek bij de pruikendokter.
De dokter had dinsdag voor de verandering eens goed nieuws voor ons. Er was echt niets te zien op de mri-scan. Van alle hoeken en kanten was het bekeken (en door meerdere personen), maar de stip waar het om ging was weg. Foetsie. Dit was toch wel een opluchting, want hoe onschuldig het misschien ook zou zijn je wil er niet nog iets bij hebben.
Hierna kon moeders plaatsnemen in de stoel van de pruikendokter. Door de chemo gaat haar haar hoogstwaarschijnlijk uitvallen en in deze koude (haha ik bedoel: natte) tijden kun je maar beter niet blootshoofd naar buiten gaan. Er werd gekeken naar wat voor soort haar mams heeft, waar d'r kruin zit, naar de kleur en er werden verschillende kapsels gepast en becommentarieerd. Nou, ik kan jullie het heugelijke nieuws mededelen dat het een platinablonde pruik is geworden. Het staat haar schitterend, echt een upgrade. Geintje natuurlijk. Moeders heeft gewoon gekozen voor de pruik die het meest lijkt op hoe het nu is.
Het is wel gek. Nu voelt ze zich nog zo goed en ziet ze er ook nog goed uit, maar door die chemo kan dit allemaal veranderen. Ze weet dat ze ziek gaat worden, maar in welke mate? Waar ga je allemaal last van krijgen? Die onzekerheid vreet soms wel. En de vraag 'Wat als?' die de hele tijd in je hoofd opduikt, is ook om gek van te worden. Soms moeten we dingen gewoon op ons af laten komen, hoe moeilijk dat ook is. Of is er ergens een knopje waarmee we tijdelijk al die gedachten uit kunnen schakelen? Zo ja, let me know!
Dus we gaan de kerstdagen zo gewoon mogelijk (proberen) door te brengen. Even geen kanker, even geen chemo, even niet piekeren, even gewoon lekker normaal. En aangezien Tweede Kerstdag op vrijdag valt, komt er zaterdag een nieuwe blogpost online.
Hopelijk tot dan!
Liefs
De dokter had dinsdag voor de verandering eens goed nieuws voor ons. Er was echt niets te zien op de mri-scan. Van alle hoeken en kanten was het bekeken (en door meerdere personen), maar de stip waar het om ging was weg. Foetsie. Dit was toch wel een opluchting, want hoe onschuldig het misschien ook zou zijn je wil er niet nog iets bij hebben.
Hierna kon moeders plaatsnemen in de stoel van de pruikendokter. Door de chemo gaat haar haar hoogstwaarschijnlijk uitvallen en in deze koude (haha ik bedoel: natte) tijden kun je maar beter niet blootshoofd naar buiten gaan. Er werd gekeken naar wat voor soort haar mams heeft, waar d'r kruin zit, naar de kleur en er werden verschillende kapsels gepast en becommentarieerd. Nou, ik kan jullie het heugelijke nieuws mededelen dat het een platinablonde pruik is geworden. Het staat haar schitterend, echt een upgrade. Geintje natuurlijk. Moeders heeft gewoon gekozen voor de pruik die het meest lijkt op hoe het nu is.
Het is wel gek. Nu voelt ze zich nog zo goed en ziet ze er ook nog goed uit, maar door die chemo kan dit allemaal veranderen. Ze weet dat ze ziek gaat worden, maar in welke mate? Waar ga je allemaal last van krijgen? Die onzekerheid vreet soms wel. En de vraag 'Wat als?' die de hele tijd in je hoofd opduikt, is ook om gek van te worden. Soms moeten we dingen gewoon op ons af laten komen, hoe moeilijk dat ook is. Of is er ergens een knopje waarmee we tijdelijk al die gedachten uit kunnen schakelen? Zo ja, let me know!
Dus we gaan de kerstdagen zo gewoon mogelijk (proberen) door te brengen. Even geen kanker, even geen chemo, even niet piekeren, even gewoon lekker normaal. En aangezien Tweede Kerstdag op vrijdag valt, komt er zaterdag een nieuwe blogpost online.
Hopelijk tot dan!
Liefs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten